Bir doktorun medikal bilgi ve rehberliği kanser gibi bir hastalığın tedavi sürecinde en yüksek öneme sahiptir. Bir diğer önemli konu ise doktorun hastanın çektiği acı ve üzüntüyü aktif ve derinlemesine hissedebilme kabiliyetidir. İletişimdeki tutum, konuşma tarzı ve hissedilen şefkatin hastaya taşınabilme tarzı üzerine artık araştırmalar yapılmaya da başlanmıştır.
University of Rochester Medical Center araştırmacılarının Kasım 2011 – Haziran 2012 sürecinde 23 onkolog ve tamamı evre III ile IV‘ den oluşan 49 hasta üzerinde gerçekleştirdikleri araştırmalarında yapılan kayıtlar karşılaştırılarak analizleri “Journal of Health Expectations” da yayımlanmıştır. Şefkat ve merhamet duygusunun bir erdem olarak onkolog-hasta ilişkisinde önemli bir yer tuttuğu açıklanarak onkoloğun davranış ve açıklamalarının bir dış gözlem ile taksonomisi (sınıflandırma bilimi) üzerinde çalışılmıştır.
Kayıtların kalitatif değerlendirmesinde şefkatin üç önemli bileşenine dikkat çekilmiştir; hastanın çektiği acı ve üzüntünün anlaşılabilmesi, yayılan duygusal titreşimler ve çekilen acının adreslenebileceği bir karşı hareket. Direkt ifadelerdeki tarz, yorumlardaki performans ve paralinguistik (sözsüz iletişim) anlatımların tedavi süreci ve iletişimin kalitesinde çok önemli bir yer tuttuğu belirtilmiş, hem hasta hem de doktorlar tarafında bir eğitim gerekliliği gözlemlenmiştir.
Sesteki tonlama, anlayış ve nezaket sağlayan animasyonlar hasta için bir psikolojik destek unsurudur. Zor tartışmaları yönetememek ise hasta açısından belirsizliğe ve hayatın normallerinden yaşanan kayba bağlı yas tutmaya açılan bir kapıdır. Şefkat, iletişimdeki kalitenin tek belirleyicisi olmasa da konuşmanın hazırlayıcı unsurlar ve bağlayıcılığı açısından geneline yayılmış olması gereken bir beklentidir.
Zindelikler Dileriz…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.